«علی محمدباب» قبل از سفر به بوشهر به پیروان خود در عتبات ، توقیعی(نامه ) نوشته بود که پس از سفر مکه به عتبات برمی گردد. بخاطر همین گروهی از «بابیان» در آنجا منتظر بوند اما بعد از حبس «علی باب» در نوروز 61 ، توقیعی  از او به آنها رسید که: «آمدن من به عتبات امکان ندارد و شما به اصفهان رفته و منتظر تعالیم جدید بمانید . و اگر مصلحت باشد شمارا به شیراز فرا می خوانم و گرنه در اصفهان بمانید و منتظر اراده خدا باشید.»

«نبیل زرندی مورخ بهایی« در این خصوص بیان می کند : «وصول این توقیع که امتحان شدید برای اهل ایمان بود اثرات عجیبی در مومنین ایجاد کرد. بعضی در این امتحان لغزیدند و گفتند : چطور شد که سید باب بوعده خود وفا نکرد؟ آیا خلف وعده خود را هم به امر خدا می داند؟»

در این زمان شیراز مبتلا به وبا بود و از طرفی «منوچهر خان معتمد الدوله(گرجی) »حاکم اصفهان با تحریک و تشویق «ملا حسین بشرویه» باعث شد «علی باب» فرصت را غنمیت شمرد و به سوی اصفهان حرکت کند. او در اصفهان در منزل «منوچهر خان گرجی» ساکن شد.

ادامه »

«علی باب» برای اینکه بتواند ادعا و حرکت خود را با روایات اسلامی تطبیق دهد به قصد سفر به مکه راهی بوشهر می شود -که از بوشهر حرکت کند- و در این سفر فقط «محمد علی قدوس» او را همراهی می کرد.

در اینکه باب واقعا به مکه رفته یا نه و اینکه اگر رفته چه اتفاقاتی رقم خورده، بین مورخین اختلاف نظر وجود دارد.

بعد از این اتفاق «ملا صادق خراسانی» در یکی از مساجد شهر بوشهر، عبارت« اشهد ان علیا قبل نبیل باب، بقیه الله؛ شهادت می دهم که علی قبل از علی محمد باب بقیه الله است» را وارد اذان کرد و اعلام کرد که این کار را به دستور مستقیم باب انجام داد.

وقتی این خبر به گوش «حسین خان» حاکم شیراز رسید سربازانی را برای دستگیری «باب» می فرستد ، اما «باب» برای رهایی از این مخمصه از ادعای خود دست کشید و اعلام توبه کرد.و این اولین توبه «باب» بود.

با وجود اینکه منابع بهایی و بابی سعی دارند که «باب» را استوار در دعوت نشان دهند اما «نبیل زرندی» موزخ بهایی، اینگونه نقل می کند که:  «باب رو به جمعیت (که در مسجد وکیل شیراز بودند) کرد و گفت: لعنت خدا بر کسانی که مرا وکیل امام غادب بدانند، لعنت خدا بر کسانی که مرا منکر نبوت حضرت رسول بداند،لعنت خدا بر کسانی که مرا منکر انبیاء الهی بدانند، لعنت خدا بر کسانی که مرا منکر امامت امیر المومنین و سایر ائمه اطهار بدانند…»(1)

بعد از این توبه، او شش ماه در خانه پدری خود محبوس و تحت نظر بود؛ اما باز هم دست از مدعیات خود برنداشته بود  

 پی نوشت:

1-  تلخیص تاریخ زرندی،ص132

«فاطمه بیگم ام سلمه زرین تاج برغانی قزوینی» ملقب به «قره العین»، زنی زیبا رو که در خاندان اهل علم متولد شد . با توجه به خاندان اهل علم خود، او نیز از علم بی بهره نبود.

«قره العین» از پیروان «فرقه شیخیه» که از طریق «میرزا محمد علی قزوینی» شوهر خواهر خود ، با «علی محمد باب» و فرقه بابیه آشنا می شود و در جرگه پیروان آن فرقه و «حروف حی» در می آید.

او در تاریخ بابیه و بهاییه نقش موثر و فعال داشت. وی در «واقعه بِدَشت» که محل جدایی مسلمانان از بابیه بود، بدون حجاب و با آرایش و زینت ظاهر می شود. این کار امری جدید و بر خلاف عرف و شریعت بود. او اعلام می کند که « امروز روزی است که قیود تقالید سابقه شکسته شد » او  رسما نسخ اسلام و پایان مسلمانی را اعلام کرد.

سر انجام او بعد از ختم آشوب قلعه شیخ طبرسی در سال 165 ه.ق در نور مازندران باز داشت شده به تهران فرستاد می شود و در خانه میرزا محمد کلانتر زندانی می شود بعد از 3 سال در باغ ایلخانی اعدام و جسدش در همان باغ در چاه دفن شد.