«فاطمه بیگم ام سلمه زرین تاج برغانی قزوینی» ملقب به «قره العین»، زنی زیبا رو که در خاندان اهل علم متولد شد . با توجه به خاندان اهل علم خود، او نیز از علم بی بهره نبود.

«قره العین» از پیروان «فرقه شیخیه» که از طریق «میرزا محمد علی قزوینی» شوهر خواهر خود ، با «علی محمد باب» و فرقه بابیه آشنا می شود و در جرگه پیروان آن فرقه و «حروف حی» در می آید.

او در تاریخ بابیه و بهاییه نقش موثر و فعال داشت. وی در «واقعه بِدَشت» که محل جدایی مسلمانان از بابیه بود، بدون حجاب و با آرایش و زینت ظاهر می شود. این کار امری جدید و بر خلاف عرف و شریعت بود. او اعلام می کند که « امروز روزی است که قیود تقالید سابقه شکسته شد » او  رسما نسخ اسلام و پایان مسلمانی را اعلام کرد.

سر انجام او بعد از ختم آشوب قلعه شیخ طبرسی در سال 165 ه.ق در نور مازندران باز داشت شده به تهران فرستاد می شود و در خانه میرزا محمد کلانتر زندانی می شود بعد از 3 سال در باغ ایلخانی اعدام و جسدش در همان باغ در چاه دفن شد.