«علی باب» برای اینکه بتواند ادعا و حرکت خود را با روایات اسلامی تطبیق دهد به قصد سفر به مکه راهی بوشهر می شود -که از بوشهر حرکت کند- و در این سفر فقط «محمد علی قدوس» او را همراهی می کرد.

در اینکه باب واقعا به مکه رفته یا نه و اینکه اگر رفته چه اتفاقاتی رقم خورده، بین مورخین اختلاف نظر وجود دارد.

بعد از این اتفاق «ملا صادق خراسانی» در یکی از مساجد شهر بوشهر، عبارت« اشهد ان علیا قبل نبیل باب، بقیه الله؛ شهادت می دهم که علی قبل از علی محمد باب بقیه الله است» را وارد اذان کرد و اعلام کرد که این کار را به دستور مستقیم باب انجام داد.

وقتی این خبر به گوش «حسین خان» حاکم شیراز رسید سربازانی را برای دستگیری «باب» می فرستد ، اما «باب» برای رهایی از این مخمصه از ادعای خود دست کشید و اعلام توبه کرد.و این اولین توبه «باب» بود.

با وجود اینکه منابع بهایی و بابی سعی دارند که «باب» را استوار در دعوت نشان دهند اما «نبیل زرندی» موزخ بهایی، اینگونه نقل می کند که:  «باب رو به جمعیت (که در مسجد وکیل شیراز بودند) کرد و گفت: لعنت خدا بر کسانی که مرا وکیل امام غادب بدانند، لعنت خدا بر کسانی که مرا منکر نبوت حضرت رسول بداند،لعنت خدا بر کسانی که مرا منکر انبیاء الهی بدانند، لعنت خدا بر کسانی که مرا منکر امامت امیر المومنین و سایر ائمه اطهار بدانند…»(1)

بعد از این توبه، او شش ماه در خانه پدری خود محبوس و تحت نظر بود؛ اما باز هم دست از مدعیات خود برنداشته بود  

 پی نوشت:

1-  تلخیص تاریخ زرندی،ص132