نماز برای یک مسیحی

وقتی خبر وفات نجاشی پادشاه حبشه به مدینه رسید پیامبر صلی الله علیه و اله در مدینه برای او نماز خواندند .
منافقان شروع به طعنه زدن کردند و گفتند پیامبر برای کسی که مسلمان نیست نماز می خواند.
خداوند هم برای رسوایی انها این ایه را نازل کرد.
«وَإِنَّ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَمَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ خَاشِعِينَ لِلَّهِ لَا يَشْتَرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَئِكَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ؛ و همانا بعضى از اهل كتاب، كسانى هستند كه به خداوند و آنچه به شما نازل شده و آنچه به خودشان نازل شده، خاشعانه ايمان مى‌آورند. آيات الهى را به بهاى اندك معامله نمى‌كنند. آنها هستند كه برايشان نزد پروردگارشان پاداش است. همانا خداوند سريع الحساب است.»
?آل عمران ایه ۱۹۹

چرا دیه زن نصف دیه مرد است؟

در پاسخ به این سوال باید به چند نکته  توجه کنیم :

1-دیه یک مسله اقتصادی است و راهی برای جبران خسارت وارده به خانواده و فرد، تعلق می گیرد. پس امریمتعلق به بعد جسمانی انسان  نه به بعد انسانی انسان.

2- بر اساس تعالیم اسلامی زن و مرد در بعد انسانی یکسان هستند و هیچ برتری از این نکاه بر همدیگر ندارند. این مسله را می توان هم در قرآن ، هم روایات و هم در دستورات اخلاقی اسلام یافت . به عنوان مثال برای تکلم با خدا ، قرآن هم حضرت موسی «علیه السلام» را یاد می کند و هم حضرت مریم «سلام الله علیها » را و موارد متعدد دیگر که با مراجعه به منابع می توان آنها را دید.

ر.ک: آل عمران/195،نساء/195و124،حجرات/13 و…

3- با توجه به اینکه روال طبیعی و معمول زندگی این است که مدیریت اقتصادی خانواده با مرد، می باشد از این لحاظ اگر مرد آسیب ببیند قطعا مشکلات اقتصادی خانواده او به مراتب بیشتر خواهد بود نسبت به  خانواده ای که در آن زن آسیب ببیند.  از این رو پرداخت نفقه زن و فرزندان در صورت اسیب دیدن پدر یا فقدان او از طریق دیه انجام می شود.

4- در شرع اسلام دیه زن و مرد در غیر قتل  مساوی است مگر اینکه دیه بیشتر از ثلث(یک سوم) شود در این صورت دیه زن نصف می شود . حال اگر عدم تساوی دیه نشانه ارزش انسانی است؛ می بایست که در همه حالات دیه زن نصف مرد باشد.

5- مرد همواره به عنوان «عاقله» در دادن دیه خطا نزدیکان خود شریک است و عدالت اقتضاء می کند که در قبال هر تکلیفی حقی داده شود.