«مولود با برکت»

فرقه واقفیه برای انکار امامت امام رضا علیه السلام دست به اتهام به امام زدند. اتهامی که به امام وارد کردند عقیم بودن حضرت بود.در یکی از این اعتراض ها و اتهام ها ،اعتراض «حسین بن قیاما واسطی» به امام بود . «ابن قیاما» که از سران واقفیه بوده است، طی نامه ای امام رضا علیه السلام نوشت: چگونه ممکن است امام باشی، در صورتی که فرزند نداری! حضرت در پاسخ نوشت: «از کجا می دانی که من دارای فرزندی نخواهم بود؟» در ادامه فرمود: «وَاللّه ِ لا تَمْضی الایّامُ وَاللَّیالی حَتّی یَرْزُقَنِیَ اللّه ُ وَلَدا ذَکَرا یَفْرُقُ بِهِ بَیْنَ الْحَقِّ وَالْباطِلِ ؛ به خدا سوگند! بیش از چند روز و شب نمی گذرد که خداوند فرزند پسری روزی من می گرداند که به وسیله او بین حق و باطل جدایی می افتد.» به این جهت، امام رضا علیه السلام و شیعیان سخت در فشار دشمنان قرار داشتند تا آن روزی که حضرت جواد علیه السلام پا به دنیا گذاشت و با نور وجودش به تمام سم پاشیها و تبلیغها خاتمه داد، و پیش بینیهای پدر بزرگوارش نیز به وقوع پیوست، و موضع امام هشتم علیه السلام و شیعیان که از این نظر در تنگنا بودند، تقویت گردید و وجهه تشیع بالا رفت.» از روی جهت امام جواد علیه السلام معروف شدن به مولود با برکت

«فرزند از زبان پدر»

در خانواده امام هشتم علیه السلام ، و محافل شیعیان، از حضرت جواد علیه السلام به عنوان مولودی با برکت یاد می شد و این شهرت نیز ریشه در کلام خود امام هشتم علیه السلام دارد که بارها این مسئله را یادآوری نموده اند که به نمونه هایی اشاره می شود:

1. «ابویحیای صنعانی» می گوید: روزی در محضر امام رضا علیه السلام بودم، فرزندش ابوجعفر را که خردسال بود آوردند: حضرت فرمود: «هذَا الْمَوْلُودُ الَّذی لَمْ یُولَدْ مُوْلُودٌ اَعْظَمُ بَرَکَةً عَلی شیعَتِنا مِنْهُ
این مولودی است که با برکت تر از او برای شیعیان ما زاده نشده است.»1. 

2. «ابن اسباط» و «عبّاد بن اسماعیل» می گویند: خدمت امام رضا علیه السلام بودیم که ابوجعفر امام جواد علیه السلام را آوردند، عرض کردیم: این همان مولود پر خیر و برکت است؟ حضرت فرمود: «بله! این همان مولودی است که در اسلام با برکت تر از او زاده نشده است.»2.

منابع

1. اصول کافی، ج1، ص321؛ الارشاد، شیخ مفید، ص319
2.بحارالانوار، ج50، ص20.

 هم حکیم بود هم مرد عمل، هم شمشیر زن جنگجو بود هم پارسا بود هم خدا شناس. او رب النوع  عشق بود 

دکتر علی شریعتی امام علی علیه السلام را به زیبایی توصیف می کند. مردی که در جلوه های متفاوت کامل ظاهر می شود.

علی را گاه شمشیر زن قهرمان جنگ میبینی یا که یك سیاستمدار پرتلاش حساس در شهر. گاه در کسوت پدر دلسوز ، همسری مهربان و بسیار دقیق و یك انسان زندگی جلوه گر می شود، گاه هم تاریخ روایت می کند تنها  نیمه‌ های شب شب‌،  در نخلستانهای اطراف مدینه دور از چشم همگان  نه كسی بببیند و نه کسی بشوند و بعد سر در حلقوم چاه فرو برده  و آه سر می دهد.!

علي ، رب النوع  تمام عظمت ها، قداست ها ، زيبايي ها و احساس هاي مطلق است. ازآن گونه مطلق هايي كه بشر همواره دغدغه ديدن و پرستيدنش را داشته ، وهرگز نبوده ، ومعتقد شده كه ممكن نيست دركالبد يك انسان تحقق پيدا كند ، و ناچار ، مي ساخته است.